За влез на перформансот важат мерките за заштита од Ковид-19 и Протоколот за организирање на јавни настани.
Драга Републико,
зашто не ни пишуваш?
Со месеци се обидуваме да те добиеме, но никаков одговор не стига од тебе. Дали ја смени адресата?
Ова е педесет и втори, и последен обид, драга Републико, после тоа ќе мораме без тебе. Потребно е итно да продолжиме напред, без сопирање, а како да го направиме тоа без твоето присуство?
Драга Републико, дозволи ни да почнеме со една приказна. Се случи на точно 52 години откако се разурна старата пошта, а на тоа место изградија нова, визионерска, со поглед кон твојата иднина. Но, таа нова идеја со визија за еден нов и поинаков град и едно друго општество, изгоре. А со неа изгоре и она што таа светска солидарност го поддржа – антифашистичкото наследство.
Беше студен јануарски ден во Скопје 2013 година. Речиси сите од нас во едниот крај на Градски ѕид бевме прибрани дома. Се слушна силна експлозија од внатрешноста на македонска пошта.
Пожар избувна околу 16.30 часот во зградата на главната пошта во Скопје и ја зафати главната купола и беше опожарен највисокиот дел на поштата, од каде што се вивна пламен десетина метри. Пожарникарите со неколку возила ги спасуваа помошните згради, зашто имаше опасност пожарот да се прошири и на целиот град. За среќа, немаше повредени лица, а вработените во зградата навреме успеале да ги напуштат работните простории.
Рекоа: „Пламенот ја уништи сета тендерска документација која потекнува од периодот од 2007 до 2010 година, а на таа документација не ѝ било извршено ревизија“; но и дека „Изгоре шалтер-салата, ама јас воопшто не жалам и онака беше за реновирање“.
Оваа наша Пошта, драга Републико, 53 години од првата варијанта на проектот, го нема замислениот карактер на јавен простор. Како што ја нема ни комуникацијата што ја замислуваше да ја остварува и како што се надеваше дека ќе постои како спомен на борбата против фашизмот. И над неа се надвисија темнини и маки, како и врз сите нас!
Драга Републико, Духот на Вечниот фашизам секогаш е тука! Еве го дува, како ветрот на гробиштата! Еве го на плоштадот, меѓу толпата мускулести мажи, воини од гипс и железо, по гаќи, со пламен в рака, ене го во тупаниците што ги удираат различните со крстот високо угоре, ене го зад булдожерите кои врз парковите градат приватни палати, ене го искри во пламените што ги голтаат нашите шуми, нашите згради, нашите тела.
Мораме да бидеме во состојба на постојано внимание за да не биде заборавена неговата тенденција на ирационалност, култ кон традиција и одбивање на што било прогресивно, различно и со тоа несогласливо, кое ја зголемува фрустрацијата и создава безброј идеи за заговори и непријатели, а со тоа и перманентно војување за да се докаже својата непобитност, својата величина и херојство, мачизмот и народството…
Наша должност е да го откриеме и да впериме прст во неговите појави! Секој ден, во сите делови на светот!
Затоа правиме една приказна во движење, еден перформанс-есеј што треба да потсети на она на што ти нè потсетуваш – на антифашизмот, на заедништвото, на борбата за слобода!
Драга наша Републико, можеме ли повторно да те замислиме? И дали, ако доволно силно те замислиме, ако истегнеме грб и ги отвориме градите широко, засукаме ракави и силно работиме, дали може нашата замисла да стане реална во своите последици?
соработничка и хористка
соработник и хорист
DEAR REPUBLIC performance essay
Macedonian Post Office
26 September – 2 October 2021
Republic of North Macedonia
Dear Republic,
Why won’t you write back?
We have been trying to reach you for a while, but have received no response. Have you changed your address?
This is our fifty second and final attempt and we may have to go on without you. It is imperative we move forward at once, without hesitation, but how can we do it if you are not here?
Dear Republic, let us begin with a story. It takes place 52 years after the old post office was demolished and was replaced with a new, visionary object that looked to the future. But this vision of a new city, perhaps a different society, burned down in flames. And with it went everything the solidarity of the world stood for – a heritage of antifascist resistance.
It was a cold January day in Skopje, 2013. Many of us on the other end of Gradski dzid were huddled home when an explosion shook the city centre.
Fire spouted out around 4.30pm in the main hall of the Central Post Office and spread to the tallest section of the tower, the flames over ten meters high. The firemen battled to save the service buildings as the fire threatened to sweep through the centre. Fortunately, the offices were evacuated in time and no one was injured.
They said: “The fire destroyed all the public procurement documents from 2007-10, documents which were in line for auditing.” But as well: “The main reception hall is gone but I am not sorry at all; it needed renovating anyway.”
Dear Republic, this Central Post Office of ours, 53 years after the first plan, no longer represents a vision of an open public space. It no longer helps us communicate, no longer memorializes our war against fascism. It drowns in gloom and darkness, like the rest of us!
But the spirit of Eternal Fascism is always here, Dear Republic! It whispers and hums like the wind in the graveyards. It is here in the city square among the muscular men, warriors carved of gypsum and metal, dressed in loincloths, torches in their hands! It is here in the fists that hold the cross as they pummel those who are different, it is here in the bulldozers that raze our forests to build their private palace, it is here in the wild flames that gorge on our land, our buildings, our bodies.
It is up to us to remain vigilant and never forget its bent for irrationality, its cult of tradition and refusal of all that is progressive and different and therefore unharmonious, feeding frustration and countless stories filled with conspiracy and fiends which only lead to eternal war, where it must forever prove its enduring existence, its heroism and grandeur, its machismo and popular nature…
It is our duty to reveal it and point a finger at what it does. Every day, in every corner of the world!
So here we created a story in motion, a performance essay which must serve as a reminder of all that you once were – antifascistic, standing together and fighting for freedom!
Our dear Republic, can we reimagine you once again? And if we imagine strongly enough, if we stretch our back and open our chest, roll up our sleeves and get to work will our imagination become real in its consequences?
Your comrades-in-arms salute you!
Filip Jovanovski, artist and performance development
Kristina Lelovac, performer and performance development
Ivana Vaseva, curator
Viktorija Ilioska, coreographer
Emilija Chochkova, producer
Deniz Ajdarevikj, performer
Branko Atanasov, performer
Simona Dimkovska, performer
Nina Elzeser, performer
Izabela Jakimova, performer
Nela Pavlovska, performer
Sandra Tancheva, performer
Damjana Apostolovski, music collaborator, chorist
Martin Blazevski, coordinator of choir rehearsals, music collaborator, chorist
Mariana Boshkovska, coordinator of choir rehearsals, music collaborator, soloist, chorist
Shinasi Ramadan, music collaborator, chorist
Dino Hrdzikj, music collaborator, chorist
Ivancho Velkov, stage technician
Mile Krstevski, stage technician
Vlado Dimoski, creator of stage design elements
Aleksandar Jovanovski, performance development assistant
Mia Nikoloska, performance development assistant
Skopje, September, 26 2021
The research process in based on an inspiration from:
- Publication “Biography of an Architectural Work: Telecommunications Center – Skopje / Architect Janko Konstantinov” by Jovan Ivanovski, Ana Ivanovska, Vladimir Deskov, published by Museum of the City of Skopje, 2016
- Krushevo Manifesto
- The Manifesto of ASNOM to the Macedonian people
- Film “Salò, or the 120 Days of Sodom” by Pier Paolo Pasolini
- Documentary film “Bosnia. The Camp” by Nidal Magrabi, production Al Jazeera World
- TRIAL Fire – “The Post Office”, akademic.mk
- text “Ur- Fascism” by Umberto Eco
- book “The Radicality of Love” by Srećko Horvat
Gratitude:
JSC Post of North Macedonia, Ruse Arsov, Youth Cultural Center, Aleksandar Jovanovski, Andreja Gjureski, Toni Trajkovski, Pavle Ignovski
Produced by Art Project Lab in collaboration with Faculty of things that can’t be learned FRU in the frames of the initiative “30 Years of Independence”