(For English Scroll Below)
IF BUILDINGS COULD TALK/ discussion and research based performance
„Кога зградите би зборувале“ е колаборативен проект кој ги разоткрива деликатните, скриени траги од бришењето на колкетивната меморија на локалната историја, сето тоа прикажувајќи го преку конкретни примери на урбани простори (комплекс на згради и нивното опкружување) кои се/биле значајни обележја во одреден град или област.
Овa бришење од сеќавањето води кон речиси непрепознатлива промена на локалниот контекст влијаејќи цели заедници и различни општествени слоеви како и на целокупното општествено ткиво. „Кога зградите би зборувале“ се обидува да зборува на креативен и интердисциплинарен начин за локалните урбани проблеми, некогаш поврзани со една поединечна зграда или блок за живееење или деловен простор во сите градови партнери на ова иницијатива – Скопје, Велград, Загреб.Самиот наслов на проектот реферира на истоимениот краток документарен филм на Вим Вендерс oд 2010 претставен на Венециското биенале за архитектура. Преку детална анализа на овие згради/блокови, контекстуализирани со нивната околина и историски развој, „Кога зградите би зборувале“ се однесува на тенденциите на (не)солидарност, деградација, обнова на реалноста- покажувајќи исто така кои се конфликтите во овие згради/блокови кои потенцијално отвараат процепи во генералната општествена структура.
Опкружувањето на „Кога зградите би зборувале“ е суровиот и непредвидлив период на таканаречената „транзиција” која тенденциозно ги чисти сите идеолошки, политички, социјални, културни и етнички компоненти на претходниот период. Во дивата и „наивна” желба за Европа, обидувајќи се да бидеме во чекор со доцниот капиталистички економски модел, овие политики имаат сериозно влијание врз заедниците но исто така и врз секојдневниот живот на индивидуите.
Поради сето тоа, проектот кој се развиваше во Скопје, Белград, Загреб и нивните локални заедници претставува агент кон промена на перцепцијата на мислење и делување, спроведувајќи една целосна агенда на активности како пефромативни структури на игри кои содржат елементи на театар, филм, предавање, претставени преку серија на јавни работилници и перфромативни шетачки тури/игри, каде што зградите претставуваат историски, политички, архитектонски и уметнички референтни точки.
Процесотот подразбира истражување на зградите: Железничка зграда во Скопје од ФРУ – Факултет за работи што не се учат од Битола/ Скопје, комплексот на згради Белвил во Белград во соработка со партнерот Супервизуелна и Фабриката Пенкала – Мостер во Загреб, во соработка со организацијата „Фрлачи на сенки“ од Загреб, во периодот од октомври 2015 – септември 2017 година.
Проектот е поддржан од Balkans Arts and Culture Fund (BAC). BAC е спроведуван од Швајцарската влада преку Швајцарската агенција за развој и соработка (SDC) и Европската културна фондација (ECF).
КОГА ЗГРАДИТЕ БИ ЗБОРУВАЛЕ
ДИСКУСИЈА ВО ДВА ДЕЛА
30.09.2017/ сабота
Кино на Железничка зграда Скопје (ул. Рајко Жинзифов, 36)
11:00 – 16:00ч.
11:00 – 13:00 прв панел
Модератор: Ивана Драгшиќ, социолог и културна работничка
Панелисти:
Ивана Васева, Филип Јовановски, студија „Железничка зграда“, Скопје
Саша Ткаченко, студија бизнис и резиденцијален комплекс „Белвил“, Белград
Борис Бакал, Сандра Ускоковиќ, студија фабрика „Нада Димиќ“ – фабрика „Мостер/ Пенкала“, Загреб
Претставници од куќен совет на Железничка зграда, Скопје : Слободан Кочевиќ, Томе Каревски, Иван Џијановски
И претставници од неколку институции
14:00 – 16:00 втор панел
Модератор: Дејан Ивановски, архитект
Панелисти:
Слободан Велевски, доцент на Архитектонски факултет на УКИМ, Скопје
Марија Мано-Велевска , доцент на Архитектонски факултет на УКИМ, Скопје
Хелена Стерпин, архитект, дел од инжињерскиот колектив „Пракса“, Пула
Тадеј Курепа, новинар, член на платформата „Кој гради град“, Белград
КОГА ЗГРАДИТЕ БИ ЗБОРУВАЛЕ
ПЕРФОРМАТИВНО – ИСТРАЖУВАЧКИ ПРОЕКТ
01 октомври 2017 год./ 12 часот
Железничка зграда Скопје (адреса: ул. Рајко Жинзифов, 36)
Станува збор за повеќеслоен и мултидисциплинарен проект кој подразбира истражувачки процес обликуван во форма на перформанс на уметникот Филип Јовановски во соработка со архитектот истражувач Дејан Ивановски како и конференција и публикација, сето тоа курирано од Ивана Васева.
Во центарот на овој проект е Железничка зграда во Скопје, уникатна зграда во Скопје градена кон крајот на 40-тите години на минатиот век, пример за социјално живеење и делување која во своите рамки вклучува и кино и периметаски блок кој уоквирува двор.
Проектот е дел од фестивалот „Млад отворен театар“ во Скопје, во рамки на придружната програма.
Важна напомена: Овој проект може истовремено да биде проследен само за 32 присутни во публика. Тие кои сакаат да присуствуваат нека пишат во инбокс.
Автор: Филип Јовановски
Кураторка: Ивана Васева
Истражувач и ко-автор на сценарио: Дејан Ивановски
Креативен тим:
Актерки: Кристина Леловац, Сања Арсовска, Јасмина Василева, Долорес Поповиќ
Видео продукција: Илија Тирицовски
Учествуваат: Станарите од железничка зграда – Слободан Кочевиќ, Иван Џијановски, Томе Каревски
Продукција: Оливер Мусовиќ
Камера: Александар Котевски
Дрон: Стојанче Цавировски
Монтажа и дизајн на звук: Сашко Потер Мицевски
Кураторка на дискусијата и перформансот: Ивана Васева
Организација : ФРУ – Факултет за работи што не се учат, Битола/ Скопје
———————————————————————————————————————
———————————————————————————————————————
If buildings could talk (IBCT) is a collaborative project that unfolds the delicate, inner traces of the erasure of collective memory from the local history, exemplified through concrete urban spaces (buildings and their surroundings) which are/were landmarks in one city/area. This obliteration leads towards almost unrecognizable change of the local context affecting entire communities and various social strata as well as the overall urban tissue. IBCT attempts to speak creatively and interdisciplinary about local urban problems, sometimes relating to a single building or block – business or residential – in three different cities: Skopje, initiated by the partner FRU – Faculty of Things that Can’t Be Learned, Belgrade with the partner Supervizuelna and Zagreb with the partner Shadow Casters. The title of the project is inspired by the short documentary film by Wim Wenders, having the same name, and shown on Venice Architecture Biennale in 2010. Through detailed analysis of this building/block components, contextualized within its surrounding and historical developments, IBCT relates to the tendencies of (non)solidarity, degradation, (re)writing of reality – also showing also which the conflicts in those buildings/blocks that potentially open ruptures in the general societal structure are.
The setting of IBCT is cruel and unpredictable, the period of so-called “transition” which tendentiously swipes away all ideological, political, social, cultural and ethical components of the previous period. In a “wild” and naive aspiration towards the EU, trying to keep up with the late capitalist neoliberal economic model, these policies have serious impact on the community but also on the everyday life of the individual.
Thus, this project – developed in Skopje, Belgrade, Zagreb and their local communities – acts as an envoy towards a change in the perception, in the thinking and acting, setting up an entire agenda of activities such as a performative game-structures containing the elements of theatre, film, visual art and music, exposed in public workshops and walking tours “plays”, taking the building as a reference (historical, architectural, political, artistic) point.
The buildings that were taken into consideration are: Business–residential Complex “Belville” in collaboration with the partner Supervizuelna, Belgrade, Railway Workers’ Residential Complex, Skopje, with the partner Faculty of things that can’t be learned, Bitola/ Skopje and “Nada Dimić” Factory – “Moster/Penkala” factory, in collaboration with the partner Shadow Casters, Zagreb, in the period of October 2015 till September 2017.
The project If buildings could talk (IBCT) is funded by Balkan Arts and Culture Fund BAC. BAC is supported by the Swiss Government through the Swiss Agency for Development and Cooperation (SDC) and the European Cultural Foundation (ECF).
IF BUILDINGS COULD TALK
DISCUSSION IN TWO PARTS
30.09.2017/ Saturday
Cinema theatre of the Railway Workers’ Residential Complex, Skopje (address: Rajko Zinzifov, 36)
11:00 – 16:00
11:00 – 13:00 first panel
Moderator: Ivana Dragsic, sociologist and cultural worker
Panel discussions’ participants:
Ivana Vaseva, Filip Jovanovski, (FRU – Railway Workers’ Residential Complex)
Sasha Tkacenko (Supervizuelna – Business–residential complex “Belville”, Belgrade)
Boris Bakal, Sandra Uskokovic (Shadow Casters – “Nada Dimić” Factory – “Moster/Penkala” factory, Zagreb)
Slobodan Kocevic, Tome Karevski, Ivan Dzijanovski (the Household Council of Railway Workers’ Residential Complex)
And representatives of relevant institutions
14:00 – 16:00 second panel
Moderator: Dejan Ivanovski, architect
Panel discussions’ participants:
Slobodan Velevski (Faculty of Architecture, Skopje)
Helena Sterpin (architect, Pula)
Marija Mano Velevska (Faculty of Architecture, Skopje)
Tadej Kurepa (journalist, member of platform WHO BUILDS THE CITY, Belgrade).
IF BUILDINGS COULD TALK
RESEARCH BASED PERFORMATIVE PROJECT
01 October 2017/ 12:00 pm
Railway Workers’ Residential Complex, Skopje (address: Rajko Zinzifov, 36)
The research-based performative art project IF BUILNGS COULD TALK in Skopje is a collaborative action actively including the local community in the very process of its creation as one of the rare examples of collaborative practices in Macedonia.
It is a multidimensional and multidisciplinary project which was conducted and conceived by the artist Filip Jovanovski, curated by Ivana Vaseva, in collaboration with the architect and researcher Dejan Ivanovski and the creative team: actresses: Kristina Lelovac, Sanja Arsovska, Jasmina Vasileva, Dolores Popovic, Ilija Tiricovski, video production, Dejan Petrovic, sound design and Oliver Musovic, production. In the center of this project is the Railway Workers’ Residential Complex in Skopje, built as a rare example of social and communal housing in the frames of the post-war modern architecture.
This project is part of The International Theatre Festival “Youth Open Theatre” in Skopje in the additional program.
Important: This project can be followed only by 32 people simultaneously. The ones that would like to be in the audience please write in inbox.
Author: Filip Jovanovski
Curator: Ivana Vaseva
Dejan Ivanovski – researcher and co-author of the script
Actresses: Kristina Lelovac, Sanja Arsovska, Jasmina Vasileva, Dolores Popovic
Video production: Ilija Tiricovski
Participants: tenants in the building – Slobodan Kocevic, Ivan Dzijanovski, Tome Karevski
Producion: Oliver Musovik
Camera: Aleksandar Kotevski
Drone: Stojance Cavirovski
Editor and Sound Designer: Sashko Potter Micevski
Curator of the discussion and the performance piece: Ivana Vaseva
Organization: FRU – Faculty of things that can’t be learned, Bitola/ Skopje